पहिलो दिनमा अन्टिले लाडो चुसेको सम्झेर , आज कतिबेला रात पर्छ जस्तो लागि रहेको थियो। कित बेला रात पर्छ र मजाले चिक्नु पाईन्छ भन्दै क्षण क्षण मा घडी हेर्थे , तर समय निकै ढिलो बितीरहेको थियो । १-१ सेकेण्ड १ घण्टा जतिनै लामो लाग्थ्यो । पढ्न बस्यो कि आन्टीले लाँडो चुसेको दृष्य आँखा अगाडी आउँथ्यो अनि लाँडो नै ठनक्क ठन्केर आउँथ्यो । अनि आफुले आफैलाई समहाल्थे र मन मनै कल्पना गर्थे , भरै चिक्न पाई हालिन्छ क्यारे । यस्तै गरेर दिन बिस्तारै बित्न थाल्यो । बल्ल बल्ल रातको ८ बज्यो र हामी खाना खान थाल्यौ । खाना खाईओरी रबीन र म कोठा तिर लाग्यौ । किताब निकालेर पढ्न बसे , तर पढ्न मनै लागेन । रबीन कति खेर सुत्ला र आन्टीलाई चिक्न जाँउ भई राथ्यो मलाई । साँढे ९ बजे तिर म उठ्दै भने “ल म चै सुते है , तिमी पनि सुत , बरु बिहान चाँडै उठेर पढौला , हुन्न ?” रबीनले पनि “ल ल , हुन्छ , त्यसो भए सुतौ” भन्दै उ पनि उठ्यो । उ आफ्नो खाटमा सुत्न गयो , अनि म चै अर्को खाटमा पल्टे , रबीनको कोठामा २ वटा खाट राखेको थियो । १० बजे तिर बिस्तारै रबीनलाई हेरे , उ मस्त निद्रामा थियो , कतै उठी हाल्छ कि भनेर म खाट बा
